Ja napiszę troszkę inaczej. Wszyscy popełniają błędy, ale nie wszyscy sobie to uświadamiają. Według mnie najważniejszym jest, wyzbycie się językowej ignorancji. Każdy Polak szanujący swój kraj, a tym samym swój język, który jest naszą tożsamością narodową, powinien starać się mówić i pisać poprawnie po polsku, a tym samym unikać kalek językowych, sprawdzać pisownię i zastanawiać się nad sensem wypowiedzi. Nie bójmy się popełniać błędów, natomiast bądźmy otwarci na nauką poprawnej polszczyzny.

Ja napiszę troszkę inaczej. Wszyscy popełniają błędy, ale nie wszyscy sobie to uświadamiają. Według mnie najważniejszym jest, wyzbycie się językowej ignorancji. Każdy Polak szanujący swój kraj, a tym samym swój język, który jest naszą tożsamością narodową, powinien starać się mówić i pisać poprawnie po polsku, a tym samym unikać kalek językowych, sprawdzać pisownię i...

Pochodzę z Kurpiów, gdzie mieszkałam 18 lat i naleciałości gwary kurpiowskiej są słyszalne w moim języku
Kiedyś się tego bardzo wstydziała, starałam się to niwelować. W tej chwili jestem z tego dumna.To moje korzenie i coś, co mnie wyróżnia.

Pochodzę z Kurpiów, gdzie mieszkałam 18 lat i naleciałości gwary kurpiowskiej są słyszalne w moim języku
Kiedyś się tego bardzo wstydziała, starałam się to niwelować. W tej chwili jestem z tego dumna.To moje korzenie i coś, co mnie wyróżnia.

Moim odwiecznym problemem jest odmiana zaimka "ta" jako "tą" i "tę". Często, by uniknąć błędu, staram się wyrzucać je ze zdań, które kieruję do innych osób, jednak są takie momenty, gdy taki zaimek odmienić należy i wtedy pojawia się problem. Weź TĄ czy TĘ książkę. Podaj TĄ czy TĘ łyżkę. Tyle słów zawiera TĄ i TĘ, że łatwo się pogubić... Zazwyczaj używam ich na wyczucie. Jeśli piszę jakąś wiadomość, nie omieszkam sprawdzić poprawnej pisowni w internecie, a i tam nie zawsze znajduję odpowiedź. Chyba już zawsze będę się nad tym zastanawiać, chociaż wciąż będę szukać satysfakcjonującej odpowiedzi.

Moim odwiecznym problemem jest odmiana zaimka "ta" jako "tą" i "tę". Często, by uniknąć błędu, staram się wyrzucać je ze zdań, które kieruję do innych osób, jednak są takie momenty, gdy taki zaimek odmienić należy i wtedy pojawia się problem. Weź TĄ czy TĘ książkę. Podaj TĄ czy TĘ łyżkę. Tyle słów zawiera TĄ i TĘ, że łatwo się pogubić... Zazwyczaj używam ich na wyczucie....

Ortografii, choć niełatwej, można się nauczyć. Muszę jednak przyznać, że od dziecka mam kilka takich wyrazów, których pisownię wolę sprawdzić, bo po prostu nie mam pewności. Komuś może się to wydać głupie, ale takie wyrazy jak: świeży, rzadko czy smażyć ciągle sprawiają mi problem. Uważam też, że wyraz - przepraszam - rzygać, lepiej wyglądałby przez "ż":-)
Odmiana przez przypadki nie jest skomplikowana, choć takie liczebniki zbiorowe potrafią napsuć krwi...
Styl? Fakt, zdarza się słowotok, kiedy myśli tak pędzą, iż później zapis wygląda nieporadnie, lecz nie jest źle. Zawsze można "wygładzić" po przeczytaniu.
Wiecie co sprawia mi jednak największy problem? Skrótowce, ale nie te, które znają ludzie z mojego pokolenia. Chodzi o wszelkiego rodzaju "LOLE", "WOWY", "OMG" "WTF" i inne, których szczerze nienawidzę, czuję się głupi, bo nagle okazuje się, że nie umiem czytać w ojczystym, wydawałoby się, języku...

Ortografii, choć niełatwej, można się nauczyć. Muszę jednak przyznać, że od dziecka mam kilka takich wyrazów, których pisownię wolę sprawdzić, bo po prostu nie mam pewności. Komuś może się to wydać głupie, ale takie wyrazy jak: świeży, rzadko czy smażyć ciągle sprawiają mi problem. Uważam też, że wyraz - przepraszam - rzygać, lepiej wyglądałby przez "ż":-)
Odmiana przez...

a ja ma problem z odmienianiem wyrazów, często zanim coś powiem zastanawiam się 5 razy czy na pewno dobrze jakieś słówko odmienię ;)

a ja ma problem z odmienianiem wyrazów, często zanim coś powiem zastanawiam się 5 razy czy na pewno dobrze jakieś słówko odmienię ;)

Każdego z nas zapewne niejednokrotnie spotkała mała wpadka, poczynając od - "Pani Derektor..." wołanego w podstawowej szkole zamiast poprawnego Pani Dyrektor, aż po zatwardziałe "uwidzieli", zamiast zobaczyli czy sporu dwór a pole, albo zasady że "nie" z czasownikami piszemy osobno. Dzisiaj uśmiecham się na samą myśl o wszystkich zasadach, poprawnościach i przyzwoitym wypowiadaniu, które świadczyło by o moim poziomie, ponieważ odbieram mnóstwo maili od obcokrajowców, którzy z kaleczącą pisownią naszego ojczystego języka starają się bardzo i doceniam to mimo wszystko bo wiem, że grunt to się umieć dogadać i być tolerancyjnym. Nie zmienia to faktu, że ładnie jest wypowiadać się i pisać zgodnie z obowiązującymi zasadami, ale jak wiemy i zasady trzeba umieć łamać.

Każdego z nas zapewne niejednokrotnie spotkała mała wpadka, poczynając od - "Pani Derektor..." wołanego w podstawowej szkole zamiast poprawnego Pani Dyrektor, aż po zatwardziałe "uwidzieli", zamiast zobaczyli czy sporu dwór a pole, albo zasady że "nie" z czasownikami piszemy osobno. Dzisiaj uśmiecham się na samą myśl o wszystkich zasadach, poprawnościach i przyzwoitym...

Niejednokrotnie mi już mówiono, że tworzone przeze mnie zdania mają niepoprawny szyk. Im dłuższe zdanie tym bardziej potrafię namieszać. Moim zdaniem wszystko jest w porządku, w życiu bym nie pomyślała, że można źle zbudować zdanie. A tu jednak. Być może dlatego moją najsłabszą stroną w czasie pisania tekstów jest interpunkcja. Nie zrozumiałam też nigdy dokońca rozbioru zdania na orzeczenia, przydawki, okoliczniki i takie tam.

Dodatkowo studia matematyczne silnie spaczyły moją psychikę. Uparcie mówię 'liczność' zamiast 'liczebność' grup. Ludzie czepiają się też sformułowania "częstotliwość zajęć" w odniesieniu do harmonogramu. Nie przyznaję im racji ale też się nie spieram.

Niejednokrotnie mi już mówiono, że tworzone przeze mnie zdania mają niepoprawny szyk. Im dłuższe zdanie tym bardziej potrafię namieszać. Moim zdaniem wszystko jest w porządku, w życiu bym nie pomyślała, że można źle zbudować zdanie. A tu jednak. Być może dlatego moją najsłabszą stroną w czasie pisania tekstów jest interpunkcja. Nie zrozumiałam też nigdy dokońca rozbioru...

Moją największą zmorą do dziś jest ortografia!
Fakt, zdecydowanie jestem umysłem matematycznym, a z językiem polskim nigdy nie byłam za pan brat! Ale chciałabym potrafić pisać bez ciągłego popełniania rażących oczy błędów ortograficznych!
Moja mama zawsze była oburzona, kiedy musiała poprawiać moje wypracowania, bo błąd błędem poganiał! Ale przecież nie można być dobrym ze wszystkiego! Matmę "miałam w jednym palcu", a wierzcie mi, że starałam się też nauczyć wszystkich reguł ortografii, ale co z tego że umiem je w teorii, a za cholerę nie umiem ich stosować w praktyce!
Trudności stwarzała mi zawsze również interpunkcja, bo przecież nigdy nie wiem gdzie ten przecinek wstawić! Ale to nie razi mnie tak bardzo jak ortografia!

Moją największą zmorą do dziś jest ortografia!
Fakt, zdecydowanie jestem umysłem matematycznym, a z językiem polskim nigdy nie byłam za pan brat! Ale chciałabym potrafić pisać bez ciągłego popełniania rażących oczy błędów ortograficznych!
Moja mama zawsze była oburzona, kiedy musiała poprawiać moje wypracowania, bo błąd błędem poganiał! Ale przecież nie można być dobrym...

A ja kompletnie nierozumiem ludziów, którym język polski morze sprawiać problemy. Sprubójcie się nauczyć np. języka fińskiego, wengierskiego albo arabskiego. To na prawdę są tródne języki, a nasza polszczyzna to w porównaniu znimi łatwizna.

A ja kompletnie nierozumiem ludziów, którym język polski morze sprawiać problemy. Sprubójcie się nauczyć np. języka fińskiego, wengierskiego albo arabskiego. To na prawdę są tródne języki, a nasza polszczyzna to w porównaniu znimi łatwizna.

Najgorsze co może być? Nadążanie za najnowszymi odmianami. Skoro jest słowo "gracz", to jak odmienić gracza płci żeńskiej? Nie da się, jedynie można z języka obcego zaczerpnąć słowo "gamerka". Przecież nikt nie będzie mówił "graczka". To jeden z wielu przypadków, gdzie odmiana niekoniecznie jest potrzebna.

Najgorsze co może być? Nadążanie za najnowszymi odmianami. Skoro jest słowo "gracz", to jak odmienić gracza płci żeńskiej? Nie da się, jedynie można z języka obcego zaczerpnąć słowo "gamerka". Przecież nikt nie będzie mówił "graczka". To jeden z wielu przypadków, gdzie odmiana niekoniecznie jest potrzebna.